E L A

A miña heroína é unha superheroína.

Non leva capa, porque non lle é precisa. 

Leva mandil, que é a capa da nai galega. 

A capa da nai dos mil refráns, da nai labrega.

Muller amante da terrra

e de todo o que dela sae

se cría, e medra. 

Nai matriarca.

Muller verdadeira 

e sustento da familia. 

Nai traballadora. 

Mans de vida que

crean. 

Matrona céltica.

A miña "Breogana"

a guerreira. 

Ás veces fráxil

do teima que teima.

A do triste ollar 

e roxas meixelas. 

Muller boa e xenerosa.

Muller galega. 

Nai dende moi nena, 

na escola da vida

aprendeu ela. 

Destas nais, poucas, 

coma ela, ningunha.

Cada día ela aprende de min,

e eu aprendo dela. 

A imprescindible, 

a nosa nai, 

a que aconsella.

Nai que acolle e alimenta,

paciente e inqueda.

A miña nai, a farturenta,

a do forno e a artesa. 

A da mesa chea. 

A miña nai e a dos meus, 

todos son fillos dela. 

Sempre o foi, 

sempre será,

e que sempre

así sexa.