Antoloxía do propio.

Envolto na escuridade máis quente

vagan sensacións pasaxeiras

na busca do seu par

e as soedades acompañan

sentir duro e indefenso

á espera da labazada sanadora

golpe certeiro na ialma

frecha traspasadora de realidades

fuxintes no espacio e no tempo

en evasión dos sentidos

profundidade cardiópata

en delirantes responsos latexos

negación das máis fondas certezas

retroceso e bucle unha e outra vez

agardando espertar de novo

deste sono intercalado

coma quen busca aquelo que atopou

pero aínda cre perdido

medo antropolóxico e crebador

en refuxo nas letras desta ladaíña

fuxitivos e anónimos.