Libertas
Se poidese voltar ás illas
o vento empurraríame
cara ó mar
Cos brazos abertos
como dúas velas,
as dunha dorna.
Alí unha vez fun libre.
Nos segredos que gardan
as rochas.
No eco das furnas
de mar salgado.
Quedo, estático e inmóvil.
Ollando cara elas.
Ando polas veredas
de toxos e fentos.
Agosto reseco, de
sendas polvorentas.
Na fin do mundo,
a maxestuosidade océana.
Aire de trebóns
que anuncia a morte
do verán cansado.
Non podo voar.
Fico só, na intimidade
ollo cara Ons.
Namentras
Galicia déitase no mar.
------------------------------
Escoita o imperceptible,
entre o barullo,
entre todo o que é ruído
entre o mundano
nos recodos da nosa
existencia está o silencio.
Atópao.
Nel a sabedoría.
Nosce te ipsum.
o vento empurraríame
cara ó mar
Cos brazos abertos
como dúas velas,
as dunha dorna.
Alí unha vez fun libre.
Nos segredos que gardan
as rochas.
No eco das furnas
de mar salgado.
Quedo, estático e inmóvil.
Ollando cara elas.
Ando polas veredas
de toxos e fentos.
Agosto reseco, de
sendas polvorentas.
Na fin do mundo,
a maxestuosidade océana.
Aire de trebóns
que anuncia a morte
do verán cansado.
Non podo voar.
Fico só, na intimidade
ollo cara Ons.
Namentras
Galicia déitase no mar.
------------------------------
Escoita o imperceptible,
entre o barullo,
entre todo o que é ruído
entre o mundano
nos recodos da nosa
existencia está o silencio.
Atópao.
Nel a sabedoría.
Nosce te ipsum.
Comentarios
Publicar un comentario