23 +

Busco no fondo e non hai
non hai máis que cinzas
será a imaxinación
que turba a conciencia
sacudida vilmente

mar e terra teño como confidentes
só a miña paisaxe coñece
cómo un se sente

non

non é teatro,
quere ser poema.

Que será a soedade?
quen a experimenta?
quen se cre capaz de xulgar a dor allea?

as ondas gardan segredos
de escuma mar e area
e busco alá no fondo
nada atopo

tampouco na lúa
astro mentirán
rocha seca e polvorenta
como o corazón humán

e sigo camiñando paseniño,,
pasiño a pasiño
facéndome dono 
de cada pensamento
vou parindo poesía
entre dores

ela é miña filla
ela é o meu amor

o meu  segredo
o meu narcótico
o meu celo

si tan só buscase eso....

aurea mediocritas