ALMAS EN CONSERVA (II)
Como
un soño pasaxeiro
esperto
e láiome
envolvome
na miña pena
mestura
de remorsos e ciumes
amalgama
de memorias pasadas
e
unha fantasía dunha noite de verán
alma
que esvara na mesma negrura
deixando
un pouso de door que
non
se define con palabras humanas
foi
unha ilusión pasaxeira,vaga e
inútil
mais humana
cando
aumenta a respiración
a
actividade cardíaca dispárase
pero
o oco do peito semella valeiro
pois
a indiferencia é o máis ruín sentimento
e
o tempo que pasa silencioso asasino
o
reloxo devora segundo a segundo
e
só as fotografías, que conxelan presentes
presentes
eternos
os
cadáveres fotográficos
que
son velados polos recordos
morren
entre cartafoles
se
a vida é cambio, ideas pasaxeiras
escenarios
que se moven e protagonistas
e
figurantes que cambian, son parte desta Opera Prima,
deste
soño,realidades pasaxeiras
e
cambio, transformación continua
tres
actos clásicos
e
moitas moitas máscaras e títeres
traxicomedia
Ubi
Sunt?
Comentarios
Publicar un comentario