Réxime de brisas

o meu corpo xace na area

a praia, o mar, horizonte eterno

o bruído das ondas incesante

deixa voar a mente, un instante

de ser infinito é un instante

o sol irradia no ar

dándolle á composición

o toque melancólico

de aquel que vive

sentirse vivo, respirar

a salitre invade os pulmóns

inhalacións profundas de océano

un cadro de ensoño

mamando terra viva

formando parte dun todo

que se mestura na area

soños líquidos, odiseas

e na praia corre incesante

un devir de sensacións

nostalxias de batallas perdidas

dejà vues de escuma branca

romance de mar e area

son salgadas as memorias

neste día que

perdido no tempo

lonxe dos séculos

habita

e a noite invádeo todo

calma o vento

e o sono,

fai acto de presencia

durmín

por un intre

a vida foi eterna.